• Steun ons
  • Contact
  • De Leven Leest
  • Voor wie?
  • De mensen
11

De Leven 2023

10 november 2022 by Jaap Reageer

Het is je misschien opgevallen. De website is van kleur verschoten. Wat begon als een initiatief van de Remonstranten, met een betaalde kartrekker, is sinds 2022 een vrijwilligerscollectief. Van harte welkom om aan te sluiten, mee te doen of gewoon achterover te hangen en te consumeren. Na een kleine stilte is het op 29 december zover. We hebben weer een kerstevent. Meld je snel aan om jezelf te verzekeren van een plaatsje. Het belooft een geweldige afsluiter van 2022 te worden!

Vind je dit nou een te gek initiatief, sluit je dan ook formeel bij ons aan. Zonder verplichtingen, maandelijks opzegbaar, maar wel met korting op activiteiten als tegenprestatie van ons.

 

De Leven Met Kerstmis 2020

14 december 2020 by Jaap Reageer

Op 24 december 2020 gaat onze allereerste kersthit in première op YouTube! Ben jij een vaste bezoeker van De Leven? Dan ben je hier aan het juiste adres om een beetje licht in deze donkere lockdownduisternis je huis in te halen. Ben je geen vaste bezoeker, dan hopen we dat corona snel over is en je eens kunnen verwelkomen op een van onze activiteiten.

Overweeg ook eens om ons met een klein bedrag per maand te steunen en krijg deze te gekke sokken kado!

Het is waar, de hemel bestaat!

21 oktober 2019 by Jaap Reageer

Stel jezelf een plek voor waar je tot in de eeuwigheid mag verblijven. Hoe die eruit ziet zal ik proberen te beschrijven. Er zijn geen gouden straten, maar het ruikt er altijd naar pas gemaaid gras. Vlinders vliegen er vrij rond met de bijen. Wespen zijn er ook, maar ze prikken niet. Op de achtergrond klinkt er zo na de lunch altijd prettige muziek. We wonen aan het water en mensen lopen de hele dag langs. Deze mensen – ook wel bezoekers genoemd – zijn allemaal vriendelijk, maar verschil van mening mag er bestaan. Dat houdt het verblijf spannend, anders duurt de eeuwigheid wel erg lang. We slapen in tenten. Soms als stel, soms met kinderen, maar ook vrienden met vrienden en sommigen slapen heerlijk alleen.

De mobiele telefoon is er nog wel, maar wordt voornamelijk gebruikt om elkaar muziek te laten horen of grappige en inspirerende filmpjes te tonen. Zo wordt het gevoerde gesprek van extra charme en gespreksstof voorzien. We drinken alcohol, maar altijd met mate. Je kunt je kratje bier er overigens gewoon buiten laten staan. Er wordt gerookt, gedanst, geluisterd naar muziek. We laten ons inspireren door sprekers als Tom Mikkers, Nadia Bolz-Weber en Rikko Voorberg. Ga je buiten het programma om op avontuur dan zou je maar zo kunnen stuiten op een zaal vol spiegels, een biechthokje waar iemand een speciaal persoonlijk liedje voor je zingt. Of word je even in een ander universum gezet door Bob Venus, pionier in dienst van de Gereformeerd Kerken vrijgemaakt in Leusden en Amersfoort, iedere keer weer op een andere manier.

Kinderen, baby’s, ouders en ouderen

Net als de gouden straten is het ook een fabeltje dat de zon altijd schijnt in de hemel, want wat is er mooier dan de zonsondergang te aanschouwen over het meertje waar de tenten omheen staan? Of de zonsopkomst met de dauw nog over het gras? En wat te denken van de koele nacht waarin we met lotgenoten rondom de tafel zitten bij het kaarslicht en zacht getokkel op een gitaar? Het fijne aan de zon is dat hij op gezette tijden onder gaat en altijd weer opkomt.

Kinderen spelen er overdag met elkaar en krijgen verhalen mee van hoe het vroeger was, wat ze daarvan kunnen leren en hoe ze met wijsheid de rest van hun leven kunnen betreden. Baby’s worden zacht gewiegd bij mysterieus vioolspel en ouderen kijken met weemoed naar hun kinderen en kleinkinderen die altijd in de buurt zijn. Er zijn geen tranen meer, geen pijn, omdat we in gemeenschap leven met elkaar en alles kunnen en mogen delen.

Een beetje hemel op aarde

Zo ziet het Graceland Festival eruit, als een paar dagen hemel op aarde. Een festival waarvan we als De Leven, als Remonstranten, als vrijzinnigen een aantal jaren hoofdsponsor zijn, omdat we het belangrijk vinden dat deze vorm van beleving, prikkeling en misschien zelfs wel van leven een plek moet hebben. Onze jonge mensen verdienen een ruimte waar het geloof niet in een keurslijf ervaren hoeft te worden, maar waar we toch buiten het veilige midden stappen. Waar bezoekers meningen, muziek of cabaretiers kunnen horen die ze niet meteen zullen omarmen, maar waar we iedere avond goede gesprekken over hebben. Bij kaarslicht en muziek op de Bluetoothspeaker via de mobiele telefoon op de achtergrond. Voor de tenten waar we die nacht weer slapen. Aan het water, waarin we de weerspiegeling van de maan zien.

Nu is de hoop van het Graceland Festival dat deze sfeer en ruimte op meerdere plekken ervaren kan worden. Dat hopen wij als Remonstranten – neem ik aan – ook. Hoewel de festivalsfeer een hele unieke is, moet het mogelijk zijn om met elkaar het gesprek aan te gaan over iets dat ons prikkelt, iets dat ons bezig houdt, iets van onze overtuiging of ons geloof, zonder dat we elkaar meteen in de haren vliegen. Zonder dat emotie de overhand neemt en de uitkomst van het gesprek bepaalt. Wij hopen dat als remonstrantse kerken uit te stralen en ook met De Leven hopen we een sfeer te creëren die ervoor zorgt dat we elkaar blijven uitdagen en omarmen. Met geduld en in alles de liefde.

Een gesprek over de dood

12 februari 2018 by Reageer

Hoe vaak praat je met mensen over de dood? Het echte levenseinde, het dood gaan, het afscheid nemen, de ontkenning en de uiteindelijke aanvaarding van het onvermijdelijke einde. Liever praten we daar niet over, maar wensen we iedereen wel een goed levenseinde toe met zo weinig mogelijk lijden en een vredig heengaan. Hier kwam verandering in toen we bij De Leven Leest een boek van Lev Tolstoy bespraken.

[Lees meer…]

Jullie sprongen met ons in het diepe tijdens kerst, dit vond de journalist er van

9 februari 2017 by Reageer

“Evangelischen zijn wel modern in de vorm, maar te orthodox in de leer. Remonstrantse kerken zijn dan weer vrijzinnig en modern in de leer, maar in de vorm vaak ouderwets. Het gat daartussen proberen we op te vullen. Dat willen we doen door ruimte te bieden en in gesprek te gaan.” 

Aan het woord is Jaap Marinus, initiatiefnemer van De Leven. In 2015 nodigde hij zes mensen uit om met hem na te denken over ieders persoonlijke geloof, wat daar waardevol aan is en hoe ze dat handen en voeten konden geven. Uit die avonden ontstond De Leven. Een kernteam van zeven man organiseert maandelijks een activiteit. Dat team bestaat uit een brede mix, van atheïst
tot wekelijkse kerkbezoeker. Eenzelfde mix tref ik ook aan als ik op een winteravond een bijeenkomst van De Leven bezoek.

[Lees meer…]

De Leven is als het huwelijk tussen man en vrouw, dwaasheid!

21 november 2016 by Reageer

Dwaasheid is het, pure dwaasheid wat wij hier doen! Hoe vaak heb ik niet gehoord dat ons eigen plezier op de De Leven-avonden het belangrijkst is. Wat de andere bezoekers er van vinden dat boeit ons niet. Zolang wij als kernteam maar een leuke tijd hebben, zolang wijzelf het maar interessant vinden. Niet te begrijpen… Totdat ik op een zaterdagavond, lekker aangeschoten door de wijn en in een diep filosofische bui beland, een klein boekje uit mijn boekenkast pakte, het stof ervan af blies en begon te lezen. De eerste zinnen maakten dat ik bulderde van het lachen, iets te hard door de verlichting die ik door de alcohol had bereikt, maar toch, lachen deed ik. Plots las ik daar de zin welke mij deed begrijpen hoe dwaas wij eigenlijk zijn. “Als je jezelf niet kietelt, doet niemand het.” Ineens begreep ik waarom De Leven is ontstaan en, allicht nog belangrijker, waarom we deze club met zijn allen in stand houden. Er komen zelfs nieuwe mensen bij! Voor mij niet te begrijpen. Totdat ik de dwaasheid zelf hoorde spreken.

Door mijn enorme enthousiasme al flink nuchter geworden en mijn gevonden gevoel van op missie zijnde – ik begon immers voor het eerst te begrijpen waarom De Leven is ontstaan en waarom ik erbij zit – begon ik verder te lezen. Zo las ik op een gegeven moment: “Zegt u het maar: het hoofd, de borst, de handen, de oren, die delen waar men zich niet voor hoeft te schamen, verwekken die goden of mensen? Nee, dacht ik zo. Het lichaamsdeel dat zó dwaas en zó lachwekkend is dat het woord alleen al de lachlust wekt, is de voortplanter van het mensengeslacht. Dát alleen is de ware heilige bron waaruit alles het leven indrinkt – niet het vermaarde viertal van Pythagoras. En nu vraag ik u: welke man zou vrijwillig zijn nek aan de leiband van het huwelijk aanbieden als hij eerst, zoals die filosofen zich aangewend hebben, de nadelen van zo’n leven voor zichzelf op een rijtje had gezet? En welke vrouw zou ooit een man bij zich laten als ze het gevaar en de pijn van een bevalling of de problemen van het opvoeden kende of er over nagedacht had? Dus als u uw leven dankt aan het huwelijk, en het huwelijk weer aan mijn dienares Leeghoofd, dan snapt u nu wat u aan mij dankt. Bovendien, welke vrouw zou die ervaring ooit willen herhalen zonder de werkzame invloed van Vergetelheid? Werkelijk, hoe Lucretius ook protesteert, Venus zelf zal nooit ontkennen dat haar macht lam en loos is zolang mijn goddelijke kracht die niet completeert.”

[Lees meer…]

Ode aan de nieuwkomers

11 februari 2016 by Jaap 1 Reactie

Toegegeven, ik houd best van een avontuurtje. Nieuwe mensen leren kennen is een hobby van me, al wordt dat met het volwassen worden wel wat minder. Toch geniet ik met volle teugen van de avonden van De Leven, onze proeftuin op de Bible Belt waar we jonge mensen bekend willen maken met een vrij en verdraagzaam christendom, waar ik nieuwe mensen ontmoet en hun verhalen aanhoor. Heerlijk. Ik ben dan het gelukkigst. Als twintiger schuwde ik bijvoorbeeld festivals niet. Vroeger ging ik daar veilig samen met vrienden heen. Op den duur pakte ik mijn tas en fotocamera en sprong ik in de auto.

Geen kennis van het programma. Geen wetenschap van welke kennissen zouden gaan. Gewoon ‘op de bonnefooi’. Dat ik bekenden tegen zou komen en dat ik me niet zou vervelen, dat was wel van tevoren duidelijk hoor. Toch vond ik dat best heel avontuurlijk van mezelf. Echter, een weekend op pad met een klein groepje twintigers waarvan ik niet precies weet wat ze doen? Brrr. Nu niet, volgend jaar niet en tien jaar geleden ook niet. Wij gingen afgelopen weekend met het zogenaamde kernteam op ‘kamp’ en nodigden Facebooklikers, Tweeps en abonnees van de nieuwsbrief uit mee te gaan. [Lees meer…]

De kracht van beeld tijdens de YouTube-avond

25 januari 2016 by Reageer

Het geloof is de zekerheid van de dingen die men hoopt en de overtuiging van de dingen die men niet ziet. (Hebr. 11:1)

Een tekst die bij elke regisseur aan de muur hangt. Zichtbaar of niet. Een Bijbelse maar in het algemeen afgeschafte waarheid voor degene die pas geloven als men de heilige graal heeft gezien. En toch zitten we met kippenvel op de bank als Khaleesi in Game of Thrones op de rug van een vuurspuwende draak springt. Het is nep, maar we geloven erin omdat het te zien is. We willen dat Neo de rode pil neemt om de waarheid te ontdekken over de leven. Een goede cocktail van 25 beeldjes per seconde, meeslepende muziek en rake teksten zijn in staat de realiteit te vergeten en ons te overtuigen van een nieuwe waarheid.

Filmregisseurs zijn de scheppers van onze werkelijkheid. Of je nou Neo bent, of de kijker. Je bent in staat om Morpheus, ook wel de Griekse God van de Dromen, te geloven. Dingen zien. Een waarheid op je netvlies. Beelden die je geheugen binnendringen en nooit meer verdwijnen. Je bent nog nooit op de top van de Mount Everest geweest, maar je weet ongetwijfeld hoe het er daar uitziet. Live.

De nieuwe waarheid

Je bent waarschijnlijk te jong om een Colosseum vol gladiatoren te hebben gezien, maar toch heb je een herinnering in je geheugen van het bloederige schouwspel. Beeld laat de afstand in ruimte en tijd verdwijnen. Beeld is in staat onze overige zintuigen te overrulen. Sterker nog, het is in staat om ons ineen te laten krimpen van pijn als we de spijkers in Jezus’ handen zien verdwijnen in the Passion of the Christ. We ruiken de barakken van een concentratiekamp in Nazi-Duitsland bij de Boy in the Striped Pyjama. Beeld ontroont onze koning Willie. Beeld explodeert in ons gezicht als de atoombom op Hiroshima. Beeld laat ons huilen, lachen en maakt ons boos. Beeld is een brandmerk van wat onze ogen registreren. Beeld liegt en onthuld.

Beeld is vies en prachtig. Beeld laat ons zien wat we niet willen weten. Of juist wel. Beeld is beslissend, bemoeit zich met jouw waarheid en beslist over je handelen. Beeld kan ons voor de gek houden, ons laten geloven in sprookjes en ons voorgoed veranderen. Beeld kan ons uren boeien. HBO en Netflix-series zijn het onderwerp van gesprek. Beeld is verslavend en laat niet los. Vloggers op YouTube verdienen miljoenen aan onze tijd die wij doorbrengen in hun beeld. De huidige tienergeneratie ontleent haar identiteit aan Enzo Knol. Beeld is hun nieuwe waarheid over de werkelijkheid. Beeld laat ons delen. Samen genieten we van virals die ons raken. Onze gezamenlijke verbeelding is de nieuwe waarheid. De waarheid in beeld.

Deze ‘kerk’ gaat offline (en het zal je verbazen hoe vernieuwend dat is)

18 januari 2016 by Alain Verheij Reageer

Wat kunnen sociale media doen voor je samenkomsten? Het enigszins verontrustende antwoord is, dat sociale media alles over zouden kunnen pakken. Geen dominee, maar een TED-talk. Geen eenzijdige verhalen, maar interactie via Twitter. Geen valse dwarsfluit, maar een strakke band met videoclip. Geen collectezak, maar bankierapp, crowdfunding of zelfs Kiva.

Een groot deel van mijn leven speelt zich online af, en bijna alles wat ik belangrijk vind heeft een digitale dimensie of zelfs een digitale vervanger. Daarom werd MijnKerk gestart – daar wordt het offline concept ‘kerk’ helemaal online getrokken. Bij @deLevenEde doen we het even helemaal andersom: wij halen ‘online’ juist weer naar ‘offline’. En jij kunt erbij zijn… [Lees meer…]

Ondertussen in de mailbox…

5 januari 2016 by Jaap 2 Reacties

Welkom in mijn geloofscrisis, welkom in mijn zoektocht. Ik ben een vrouw die midden in het leven staat, ben getrouwd en heb kinderen. Ik woon midden op de ‘Bible Belt’, werk bij een christelijke organisatie, ben opgegroeid in de Gereformeerde Kerken vrijgemaakt (GKv), maar als volwassene overgestapt naar de evangelische wereld. Ik heb altijd in vuur en vlam gestaan voor God en voor de kerk, heb altijd actief meegebouwd aan ‘Gods koninkrijk’, was altijd bijna altijd braaf en verstandig en verantwoordelijk en serieus enzo…

Ik meende te weten wat goed en fout is, wat recht en krom is. Ik was iemand met idealen en grote inzet voor ‘het koninkrijk van God’.

Aan het veranderen

Maar in de afgelopen jaren ben ik van binnen nogal veranderd. Ik heb veel nagedacht, gelezen, gepraat en geworsteld over wie ik ben en wie ik wil zijn. In het begin vond ik dat heel eng en durfde ik bijna niet aan mezelf en anderen toe te geven dat ik aan het veranderen was. Het is niet iets dat ik opzocht, het sloop er geleidelijk in en ik werd het me steeds meer bewust.
Wat is er dan veranderd? De ‘kathedraal van zeker weten’ is ingestort: veel dogma’s en overtuigingen die altijd vanzelfsprekend waren, werden onzekerheden. De betovering is er af: ik geloof niet langer naïef en vol hoop en geloof dat we van heerlijkheid naar heerlijkheid gaan of dat er grootse dingen liggen te wachten, ook de betovering van een soort hemel op aarde te hebben gevonden is weg.

Ik ken weinig mensen die hun geloof zo hebben ervaren, maar voor mij was het altijd wel zo en dat is er niet meer. Ik ben gede-radicaliseerd: de stelligheid waarmee ik geloofde in zaken als gebed, roeping etcetera is veranderd in voorzichtig spreken en twijfel. Wat ik dan nog wel geloof over God en Jezus en mijn leven? Tja, dat ben ik dus nog aan het uitzoeken. Ik heb zo’n vermoeden dat ik bij De Leven wel een soort van thuisgevoel zou kunnen vinden… een beetje steun, vriendschap en inspiratie buiten de kaders zou me goed doen…

  • 1
  • 2
  • Volgende »

Blog

De Leven 2023

10 november 2022 Door Jaap Reageer

Het is je misschien opgevallen. De website is van kleur verschoten. Wat begon als een initiatief van de Remonstranten, met een betaalde kartrekker, is sinds 2022 een vrijwilligerscollectief. Van harte welkom om aan te sluiten, mee te doen of gewoon achterover te hangen en te consumeren. Na een kleine stilte is het op 29 december […]

→ Alle blogs

Facebook

De Leven

Hou mij op de hoogte


Onze activiteiten

Abonneer je op onze activiteiten in de agenda-app op je smartphone

Abonneer

© 2023 De Leven - Privacy Policy

  • Steun ons
  • Contact
  • De Leven Leest
  • Voor wie?
  • De mensen