Dwaasheid is het, pure dwaasheid wat wij hier doen! Hoe vaak heb ik niet gehoord dat ons eigen plezier op de De Leven-avonden het belangrijkst is. Wat de andere bezoekers er van vinden dat boeit ons niet. Zolang wij als kernteam maar een leuke tijd hebben, zolang wijzelf het maar interessant vinden. Niet te begrijpen… Totdat ik op een zaterdagavond, lekker aangeschoten door de wijn en in een diep filosofische bui beland, een klein boekje uit mijn boekenkast pakte, het stof ervan af blies en begon te lezen. De eerste zinnen maakten dat ik bulderde van het lachen, iets te hard door de verlichting die ik door de alcohol had bereikt, maar toch, lachen deed ik. Plots las ik daar de zin welke mij deed begrijpen hoe dwaas wij eigenlijk zijn. “Als je jezelf niet kietelt, doet niemand het.” Ineens begreep ik waarom De Leven is ontstaan en, allicht nog belangrijker, waarom we deze club met zijn allen in stand houden. Er komen zelfs nieuwe mensen bij! Voor mij niet te begrijpen. Totdat ik de dwaasheid zelf hoorde spreken.
Door mijn enorme enthousiasme al flink nuchter geworden en mijn gevonden gevoel van op missie zijnde – ik begon immers voor het eerst te begrijpen waarom De Leven is ontstaan en waarom ik erbij zit – begon ik verder te lezen. Zo las ik op een gegeven moment: “Zegt u het maar: het hoofd, de borst, de handen, de oren, die delen waar men zich niet voor hoeft te schamen, verwekken die goden of mensen? Nee, dacht ik zo. Het lichaamsdeel dat zó dwaas en zó lachwekkend is dat het woord alleen al de lachlust wekt, is de voortplanter van het mensengeslacht. Dát alleen is de ware heilige bron waaruit alles het leven indrinkt – niet het vermaarde viertal van Pythagoras. En nu vraag ik u: welke man zou vrijwillig zijn nek aan de leiband van het huwelijk aanbieden als hij eerst, zoals die filosofen zich aangewend hebben, de nadelen van zo’n leven voor zichzelf op een rijtje had gezet? En welke vrouw zou ooit een man bij zich laten als ze het gevaar en de pijn van een bevalling of de problemen van het opvoeden kende of er over nagedacht had? Dus als u uw leven dankt aan het huwelijk, en het huwelijk weer aan mijn dienares Leeghoofd, dan snapt u nu wat u aan mij dankt. Bovendien, welke vrouw zou die ervaring ooit willen herhalen zonder de werkzame invloed van Vergetelheid? Werkelijk, hoe Lucretius ook protesteert, Venus zelf zal nooit ontkennen dat haar macht lam en loos is zolang mijn goddelijke kracht die niet completeert.”