Welkom in mijn geloofscrisis, welkom in mijn zoektocht. Ik ben een vrouw die midden in het leven staat, ben getrouwd en heb kinderen. Ik woon midden op de ‘Bible Belt’, werk bij een christelijke organisatie, ben opgegroeid in de Gereformeerde Kerken vrijgemaakt (GKv), maar als volwassene overgestapt naar de evangelische wereld. Ik heb altijd in vuur en vlam gestaan voor God en voor de kerk, heb altijd actief meegebouwd aan ‘Gods koninkrijk’, was altijd bijna altijd braaf en verstandig en verantwoordelijk en serieus enzo…

Ik meende te weten wat goed en fout is, wat recht en krom is. Ik was iemand met idealen en grote inzet voor ‘het koninkrijk van God’.

Aan het veranderen

Maar in de afgelopen jaren ben ik van binnen nogal veranderd. Ik heb veel nagedacht, gelezen, gepraat en geworsteld over wie ik ben en wie ik wil zijn. In het begin vond ik dat heel eng en durfde ik bijna niet aan mezelf en anderen toe te geven dat ik aan het veranderen was. Het is niet iets dat ik opzocht, het sloop er geleidelijk in en ik werd het me steeds meer bewust.
Wat is er dan veranderd? De ‘kathedraal van zeker weten’ is ingestort: veel dogma’s en overtuigingen die altijd vanzelfsprekend waren, werden onzekerheden. De betovering is er af: ik geloof niet langer naïef en vol hoop en geloof dat we van heerlijkheid naar heerlijkheid gaan of dat er grootse dingen liggen te wachten, ook de betovering van een soort hemel op aarde te hebben gevonden is weg.

Ik ken weinig mensen die hun geloof zo hebben ervaren, maar voor mij was het altijd wel zo en dat is er niet meer. Ik ben gede-radicaliseerd: de stelligheid waarmee ik geloofde in zaken als gebed, roeping etcetera is veranderd in voorzichtig spreken en twijfel. Wat ik dan nog wel geloof over God en Jezus en mijn leven? Tja, dat ben ik dus nog aan het uitzoeken. Ik heb zo’n vermoeden dat ik bij De Leven wel een soort van thuisgevoel zou kunnen vinden… een beetje steun, vriendschap en inspiratie buiten de kaders zou me goed doen…